Ludzie muszą się nauczyć odchodzić, tak jak przyszli. Być gotowym, to wszystko.
Jesteś moją cudowną torturą.
Każdy prowadzi jakąś kalkulację, którą nazywamy nadzieją.
Pośpiesznie obalane mury mogą przygnieść tych, których się kocha.
Życie jest na tyle krótkie, że nie warto go spędzać marząc o szczęściu. Szczęście to nie cel, lecz sposób podróży. To, co robisz każdego dnia, decyduje o jakości Twojego życia.
Gdyby ten człowiek zamiast sklepu posiadał duże dobra ziemskie – byłby bardzo przystojnym; gdyby urodził się księciem – byłby imponująco pięknym.
Gdy robi się najciekawiej, akurat wtedy trzeba umrzeć.
Wie pan, bo miłość to świadomość, że jest się kimś najważniejszym. To życie z kimś, kto przytrzyma mocno za rękę, gdy ziemia się zatrzęsie, a nie z kimś, kto sam co chwila będzie wywoływał trzęsienie ziemi słowami "Odchodzę!". Miłość to siła, która nierozerwalnie łączy, spaja w jedno i nie pozwala wypowiadać słów, które tak bardzo ludzi dzielą. Bo miłość to niemożność wyobrażenia sobie życia bez tej osoby.
Lepiej jest zginąć stojąc, niż żyć na kolanach.
Słowa się rozsypują, układają w nowe.
