Nigdy jednak nie można poznać ludzi patrząc na ich powierzchowność.

 Ciężko pogodzić się z odejściem osób, które pozostawiły po sobie tyle pięknych wspomnień.

 Nadzieja jest nieodłącznym elementem życia.

 Człowiek umiera zawsze na końcu swojego życia.

 Człowiekowi często zdaje się, że
się już skończył, że się w nim nic więcej nie pomieści. Ale pomieszczą się w nim jeszcze zawsze nowe cierpienia, nowe radości,
nowe grzechy.

 Tak żyć nie można, nie wolno, a żyje się jednak - to straszne.

 Gorycz zawsze krzyczy głośniej niż satysfakcja z nagrody.

 Pozwoliłem jej odejść, ponieważ wiedziałem, że stać ją na kogoś lepszego, a teraz, kiedy jej nie ma, zastanawiam się, czy nie trzeba było samemu stać się kimś lepszym.

 Wszystko, co człowiek może wygrać w
grze dżumy i życia, to wiedza i pamięć.

 Ludziom potrzebne jest wykształcenie,
żeby mogli się nawzajem zrozumieć.

 Najmniej doceniamy życie, kiedy jesteśmy zdrowi, szczęśliwi i spełnieni. Poczucie wdzięczności przychodzi nam najczęściej wtedy, kiedy tracimy te rzeczy.