Nigdy jednak nie można poznać ludzi patrząc na ich powierzchowność.

 Oto jestem w krainie wolności - myślałam - a mimo to nie jestem wolna.

 Dobroczynność nie zwleka, bo chętnie czynić, to mieć zwyczaj prędko czynić.

 Z żyta nie da się upiec pszennego chleba.

 (..) sercu ludzkiemu nie to drogie, co drogie, a to, co swoje.

 Nigdy w życiu (...) nie zignoruję nikogo, kto na ulicy rozdaje ulotki.

 Życie jest sztuką, której nikt z nas nigdy do końca nie zdąży się nauczyć. Wciąż uczymy się, jak być mądrzejsi, silniejsi, lepsi. Uczy nas pokory, cierpliwości i wytrwałości. Uczy nas także, że nawet najcięższe chwile są przemijające.

 Trzeba pamiętać, że życie to nie tylko fazy, lecz także warstwy.

 Bo z wielu zajęć przychodzą sny, a marność z nadmiaru słów.

 Jeżeli zawędrujesz dość daleko, wszelkie reguły ulęgną zawieszeniu.

 „Gdybym tylko mógł wziąć roczny urlop od wszystkiego, kupić przyczepę, podróżować z tobą po całym świecie, dobrze jeść, pić i tak spać z tobą przez wszystkie noce, a rankiem wstawać powoli, dojrzeć przez okno jakiś las, spacerować wokół jeziora, położyć się w trawie, zmrużyć oczy w słońcu; tylko rok, a potem byłbym gotów wrócić i już nie prosiłbym o nic więcej dla siebie. Nie mam żadnych pretensji do życia, tylko żeby czasami zwolniło ten ucisk na szyi. Żeby tylko pozwoliło trochę żyć.”