Gdyby syn marnotrawny nigdy nie opuścił domu - mówi mechanik- ...

 Cnota rodzi inne cnoty, tak jest zawsze.

 Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.

 Gdybyż można opancerzyć się na upokorzenia!

 Nie ubliżaj, szanuj, kochaj, doceniaj, bo jutro mogą zostać tylko wspomnienia.

 Nie wchodź w niejasną rolę z życiem,
które zdziera z nas nasze maski.

 Przypadek to tylko ogniwo w łańcuchu konieczności.

 Nikomu z nas życie, zdaje się, bardzo łatwo nie idzie, ale cóż robić, trzeba mieć odwagę i głównie wiarę w siebie, w to, że się jest do czegoś zdolnym i że do tego czegoś dojść potrzeba. A czasem wszystko się pokieruje dobrze, wtedy kiedy najmniej się człowiek spodziewa.

 Praca chroni nas przed potrójnym złem: nudą, występkiem i głodem.

 Kiedy kogoś kochasz, zawsze wiesz, że coś go dręczy.

 Z każdej tragedii rodzi się nowa siła.