
Im jestem starszy, tym bardziej interesuje mnie to, co znajduje ...
Im jestem starszy, tym bardziej interesuje mnie to, co znajduje się w sercu człowieka.
Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już
nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.
Błędne mniemanie można tolerować tam, gdzie zdrowy rozsądek jest gotów je zwalczyć.
To nasze blizny czynią
nas tym, kim jesteśmy.
Czas jest najlepszym nauczycielem, ale nieczęsto ma dobrych uczniów.
Zauważcie, co kilka butelek tequili może zrobić dla zbratania ludzi.
Śmierć jest snem bez snów.
Teraźniejszość, choć jest owocem przeszłości, a nosi w sobie przyszłość, jest jednak zawsze w wieczności - zawsze w wieczności, jako punkt przecięcia się czasu i ponadczasowości wiary i przy całkowitej wolności zarówno w stosunku do przeszłości jak i do przyszłości.
Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.
Ale właśnie te fakty, które nie pasują do całości, bywają zazwyczaj najważniejsze.
Zawsze narzekamy, że życie jest takie krótkie, a zachowujemy się, jakby nie miało końca.