Mam siłę tylko wtedy, kiedy czuję się bezpieczna.

 Czas jest poza nami i przed nami, przy nas go nie ma.

 Człowiek opętany ideą latania, staje się jej niewolnikiem.

 Śmiech zabrzmiał nieszczerze jak zgrzyt metalu po szkle.

 Człowiek zmuszony jest żyć w kłamstwie, ale może być do tego zmuszony jedynie dlatego, że zdolny jest tak żyć. Nie tylko więc system wyobcowuje człowieka, ale wyobcowany człowiek wspiera zarazem ten system jako swój mimowolny projekt. Jako upadły obraz swego własnego upadku. Jako dokument tego, że sam zawiódł.

 Europa to jedno wielkie kretowisko.

 Opowieści o bohaterach nieodmiennie oczarowują tych, którzy w nie wierzą.

 Nie jestem już młodzieńczo naiwna, by uważać, że mamy prawo oczekiwać wyłącznie superszczęścia i spełnienia. Wydaje mi się, że życie jest po prostu poligonem, wspaniałą szkołą. Jestem nawet na takim etapie, że chyba nie chciałabym doświadczać wyłącznie momentów przepełnionych szczęśliwością. Mogłabym wtedy przestać rozumieć, czym ona jest.

 Jest przemyślność, a jednak budzi wstręt, i bywa głupi, który źle na mądrości wychodzi.

 Mowa jest źródłem nieporozumień.

 Jeżeli nie rozumiesz bez
tłumaczenia, to znaczy, że nie zrozumiesz, choćbym ci
nie wiem ile tłumaczył.