Jak gdyby nic nie było ważne i wszystko było możliwe.

 W pokoju aż gęsto było od duchów przeszłości.

 Czy od śmieszności do podniecenia jest tylko mały krok?

 Bo to, widzi panienka, po czym poznać głupiego? Po śmiechu jego.

 Życie jest jak teatr, tylko nie wybiera się swoich ról. A role są różne: ktoś gra króla, ktoś żebraka, ktoś mędrca, ktoś błazna.

 Życie jest jak teatr, nie liczy się jak długo trwa, ale jak dobrze zostało zagrane.

 Naprawdę warto żyć tylko dlatego, że życie jest krótkie. Miłość i piękno, dobro i prawda - to tylko chwilowe iskry, których lekceważy prawo calu. A teraz niech każdy weźmie to wszystko, co mu daję, należy spełniać obowiązki, marzyć, kochać, cierpieć, bawić się, myśleć - wszystko to jest życie. To jest wszystko, co mamy i co kiedykolwiek będziemy mieć.

 Stajesz się silny, kiedy poznajesz swoje
słabości. Stajesz się piękny, kiedy
akceptujesz swoje wady. Stajesz się
mądry, kiedy uczysz się na swoich błędach.

 Odbiorą nam chleb od ust, jeżeli nie nauczymy się nim dzielić.

 Życie to ciągłe powtarzanie, dłuższe lub krótsze, tak samo jak jedzenie i sen. Za każdym razem, kiedy o tym myślę, to zawsze dochodzę do tego samego wniosku, długiej nieskończoności.

 Puste pokoje. Dwa słowa, ile treści.