Z wibrionów powstaliśmy - w wibriony się obrócimy.

 Najtrudniejszy jest koniec miesiąca. Zwłaszcza trzydzieści ostatnich dni.

 Dziwne to, że nędza i ostrygi zawsze idą w parze.

 Człowiek zawsze może wstąpić na lepszą drogę – póki żyje.

 Rozpadające się iluzje boleśnie ranią.

 Dobry Boże, czasem przeszłość powraca, żeby nas zniszczyć.

 Sława - to znaczy zostać w pojedynkę i prostytuować się w ohydny sposób.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać naprzód.

 Piekło - to wieczna agonia.

 Przepisy zwalniają z odpowiedzialności.

 W zasnutym chmurami niebie ktoś powycinał ptaki. Jesień się starzeje.