Bestia, która pożera swój własny ogon, musi źle skończyć.

 Miło jest wtedy, gdy nie trzeba z kimś rozmawiać, by dobrze się czuć w jego towarzystwie.

 Istnieją cierpienia, których kielich trzeba wypić do dna.

 Chcesz się żenić? Winszuję, ale nie zazdroszczę.

 To jest najważniejsza rzecz w życiu ludzkim – mieć swój azyl, swoje współrzędne geograficzne, w których chce się żyć i być z kimś.

 W pokoju aż gęsto było od duchów przeszłości.

 Przyzwyczajenie drugą naturą. Tak jak kłamstwo.

 Różańca się nie odmawia, Różańcem się żyje...

 Cóż za smutna epoka, w której łatwiej jest rozbić atom, niż zniszczyć przesąd.

 Nie ma ważniejszego zadania na świecie, jak bycie miłym i pełnym uroku. Krzewić radość dokoła siebie, promieniować szczęściem wokół, rozlewać jasność na ciemnych drogach życia... Czyż nie jest to wyświadczaniem innym największej przysługi?

 O wiele łatwiej przywyknąć do bogactwa, niż będąc bogaczem, pogodzić się z biedą.