Wielkie dzieła nie są skończone. Są jedynie zarzucone.

 Paradoks to przywilej filozofów.

 Ludzie zabijają czas, żeby czas ich nie zabił.

 Życie jest szpitalem,w którym każdy pacjentjest opanowany chęcią zmiany swego łóżka.

 Jest z nami trochę tak jak z człowiekiem, który musi przebiec morze pływającej kry. Nie wolno mu odpocząć, nigdzie nie może stanąć na dobrze, gdyż utonąłby wtedy, po pierwszym skoku, w przepaści, W morzu bez dna. Musi ciągle wypatrywać następnej kry, iść nieustannie, nad przepaścią pod nogami, w s stronę lądu, który - o tym jednym wie - jest przed nim.

 Coś się zbliża, coś niezwykłego jak wiosna... Boję się.

 Nie interesuje mnie jak zarabiasz na życie. Chcę wiedzieć, za czym tęsknisz i o czym ośmielasz się marzyć, wychodząc na spotkanie tęsknocie swego serca. Nie interesuje mnie, ile masz lat. Chcę wiedzieć, czy dla miłości, dla marzenia, dla przygody życia zaryzykujesz, że wezmą cię za głupca.

 Chrześcijanie się nie rodzą, ale się stają.

 Śmierć jest dla nas jak rodzona matka.

 Życie jest okazją- wykorzystaj ją!

 Kto zasadził cnotę, musi pamiętać, żeby ją często podlewać.