Życie wtedy ma wartość historyczną, kiedy jest pełna przygód.

 Często boimy się wyznać prawdę, bo boimy się odrzucenia...

 To nie są czasy, w których można żyć. W tych czasach można tylko umrzeć.

 Jeżeli macie w sobie potwora, trzeba dać mu zaszaleć.

 Przeżyte chwile nie giną. Nie wiemy nigdy, kiedy wypłyną z dalekiej przeszłości,
by nałożyć się na to, co przeżywamy obecnie.

 Odległość wywołanych skojarzeń jest miarą inteligencji.

 Są takie drogi, które należy
pokonać w ciszy i samotności.

 Kiedy but jest nowy, uwiera. Życie wcale nie jest inne, dopada nas znienacka i zmusza do pójścia w nieznane - gdy tego wcale nie chcemy, gdy tego nie potrzebujemy.

 Ból można rozpraszać i uśmierzać przez łzy.

 Nie jesteśmy tym, co nam się przydarzyło. Jesteśmy tym, kim postanowimy być. Mniejsza o to co było, większa o to, jak się na to zareagowaliśmy. I jeszcze większa o to, co zrobimy dalej. To jest sprawiedliwość i wybór.

 Płacz trochę pomaga -dopóki się płacze. Ale w końcu, wcześniej czy później, trzeba przestać płakać, a wtedy trzeba się zdecydować, co robić dalej.