W rękach jego błyska miecz - nad głową szumi sława.

 Po ciemku, bez spojrzeń na zegarek, czas uwalnia się, wymyka kontroli wskazówek.

 Człowiek szuka spokoju z osobą, która żyje, dzieląc z nią codzienność.

 Znaleźliśmy się w miejscu, gdzie czas zamarł, a wspomnienia nie miały dostępu.

 Zrozumiałem, że to, co myślą ludzie wokół, nie ma większego znaczenia.

 Bohaterowie mają to do
siebie, że ich moc wzrasta w miarę powtarzania opowieści.

 Życie jest ciągłym wehikułem czasu, niosącym nas przez chwile pełne ekstazy i stagnacji. Przeżywanie tego jest zarówno przywilejem, jak i obowiązkiem każdego człowieka.

 Kiedy sam staniesz się tym, co budzi strach, nie będziesz już musiał się bać.

 Nie mówić źle o umarłych.

 To jest mój syn. Nie mogłabym go tak poniżyć...

 Nie mogę ci obiecać, że nigdy nie będę ranny, ale mogę przyrzec, iż zrobię wszystko, co w mojej mocy, by wrócić do ciebie każdego dnia.