Czasami martwi potrafią mówić.

 Życie rozwija się z pośród strachu i potrzeby, a człowiek staje duchowo dojrzewa tylko na drodze doświadczeń. Każda godzina jest unikalna i tylko raz przeżywana. Która jest wykorzystywana z mądrością jest tym, która odznacza się. Życie zawsze oferuje drugą szansę. Nazywa się to jutraem.

 Pies, który ugryzł mnie w nogę, został przywiązany do motoru ojca.

 Człowiek jest wielkim nie tyle przez co posiada, ile przez to, kim jest; nie przez to, co ma, ale przez to, czym może podzielić się z innymi.

 Gdy robi się najciekawiej, akurat wtedy trzeba umrzeć.

 Bohaterowie zawsze dostają więcej, niż dają. Akt dawania gwarantuje wzajemność.

 Słuchał ich rad i perswazyj, jak się słucha owadów podczas sjesty poobiedniej.

 Nie można być niewolnikiem strachu.

 Drepczę po śladach z przeszłości. Kręcę się w kółko niczym szaleniec. Na oślep. Na drżących nogach, jak małe dziecko, próbujące za wszelką cenę złapać równowagę. Próbując za wszelką cenę uchwycić się czegoś stabilnego. Czegoś, co bezpiecznie przeprowadzi je przez życie albo chociaż pozwoli na pierwszy bezpieczny i pewny krok.

 "Życie raz po raz rzuca nas na klęczki, ale nie warto długo pozostawać w tej pozycji, bo inni ją wykorzystają i będą chcieli nas wydymać."

 Niszczycielskie efekty niektórych zdarzeń objawiają się dopiero pod koniec życia.