Sen i śmierć są jak brat i siostra.

 Człowiek potrzebuje drugiego człowieka więcej niż chleba i wody.

 Technicznie żyjemy w epoce atomowej,uczuciowo ciągle w epoce kamiennej.

 Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei,
ale też się do niej zbytnio nie przywiązywać.
Jest okrutna i próżna, wolna od skrupułów.

 Kochać to niebezpieczna rzecz.

 Uczono mnie, że światło i cień są ze sobą nierozerwalnie związane.

 Lepiej paść z godnością niż żyć w hańbie.

 O wiele łatwiej przywyknąć do bogactwa, niż będąc bogaczem, pogodzić się z biedą.

 Dobrze jest, jeśli życie i książki mają treść.

 Gdybym tak mogła po prostu zamknąć się w domu! Z książkami i telewizorem!

 (…) płaczem kary się nie zmniejszy, a śmiechem długów nie narobi.