Najważniejsze w życiu, to nauczyć się, jak upadać.

 Kochanie, słowa sam i samotny zaczynają się tak samo.

 Zmarłych należy wspominać tylko dobrze.

 Życie, gdyby miało być smutne, niewarte by nawet było nazwy życia.

 Żywot chwali się po śmierci, jak dzień po zachodzie słońca.

 Nasze życie stworzone jest tak, że pod spojrzeniem, którym je ogarniamy, staje się straszne lub cudowne.

 Dzieciństwo jest dobre dlatego, że każdy dzień zaczyna życie na nowo, bez ciężaru dnia wczorajszego.

 Przypadek to tylko bat, którym przeznaczenie pogania to, co nieuchronne, do przodu.

 Życie jest ciągłym wehikułem czasu, niosącym nas przez chwile pełne ekstazy i stagnacji. Przeżywanie tego jest zarówno przywilejem, jak i obowiązkiem każdego człowieka.

 Najdziwniejszym z ludzi jest geniusz: ten tak daleko w przyszłość wybiega, że ginie z oczu ludzi z nim żyjących, a nie wiadomo, które pokolenie pojąć go zdoła.

 Nie pytaj, nawet mnie, co to jest samotność, bo nikt tego tak naprawdę nie wie.