W życiu trzeba się do wszystkiego przyzwyczaić, nawet do wieczności.

 Nie w każdej rzeczy można znaleźć coś dobrego.

 Nikt z nas nie zmienia się z czasem, lecz jedynie dociera bliższej istoty swojej natury.

 Nie wiem, czy jest gdzieś limit cierpień przypadający na jednego człowieka. Podobno dostajemy ich tyle ile jesteśmy w stanie udźwignąć.

 Dusza męczy sie w tym momencie,
kiedy nie stawiamy sobie celów

 Cierpliwość ugnie zwierzchnika, a język łagodny złamie kości.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Nie sztukujcie życia letargiem.

 Fakty są to trupy, których nikt nie wskrzesi, jak nikt nie wskrzesi dnia, co przeszedł.

 Może w innym czasie, innym miejscu, z innym bagażem doświadczeń, ewentualnie w innej rzeczywistości, znowu się spotkamy i przeżyjemy razem życie, które dzisiaj nas przerosło.

 Kto raz opuści granice swojego świata, nie powinien liczyć na to, że będzie on na niego czekał.