W życiu trzeba się do wszystkiego przyzwyczaić, nawet do wieczności.

 (...) woda, tchórzostwo i żądza zawsze poszukują najniższego punktu.

 Był taki czas, gdy ciągle się spieszyłam. Na przykład jechałam tramwajem i chciałam, żeby on jechał jeszcze szybciej. Miałam ten pośpiech w sobie. I nagle pomyślałam: „Zaraz, dokąd ja się tak śpieszę? Przecież na końcu czeka na mnie trumna” (śmiech). Pozbądź się tego wewnętrznego biegu. Oglądaj świat, obserwuj, co się dookoła ciebie dzieje, bo życie mamy jedno, a przecież we wszystkim można znaleźć tyle piękna. Właściwie samo to, że się żyje, jest już czymś cudownym. (Danuta Szaflarska)

 Życie nie musi obfitować w wielkie wydarzenia. Codzienny obowiązek, prosty i niepozorny, wystarczy, aby je upiększyć i uszlachetnić.

 Życie jest podróżą, która jest znacznie łatwiejsza kiedy masz kogoś do towarzystwa, kto cię kocha i kiedy kochasz kogoś.

 Jedyną drogą do wolności jest śmierć.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Popatrz swoimi szarymi oczami
na śnieg. Pustka napotyka pustkę.

 Wolność to zdolność do samodyscypliny.

 Ten, kto wydaje wyrok, sam powinien go wykonać. Jeśli chcesz odebrać komuś życie, powinieneś spojrzeć mu w oczy i wysłuchać jego ostatnich słów. Jesteś mu to winien. Kiedy nie masz odwagi tego uczynić, skąd możesz wiedzieć, że ten człowiek zasługuje na śmierć?

 Geniusze widzą świat z innego punktu widzenia niż pozostali ludzie i na tym polega ich tragedia.