W życiu trzeba się do wszystkiego przyzwyczaić, nawet do wieczności.

 A gdy serce twe przytłoczyMyśl, że żyć nie warto,Z łez ocieraj cudze oczy,Chociaż twoich nie otarto.

 To straszne pozbawić człowieka złudzeń, w które zabłądzą daleko.

 Ludzie potrafią bardzo szybko osądzać i nie potrzebują do tego dowodów.

 Najnowszą pieśń najwięcej ludzie sławią.

 I tak jechaliśmy przez stygnący zmierzch ku śmierci.

 Stawianie własnego zaślepienia wyżej od prawdy jest cechą umysłowości niewolników. Kiedy umysły nasze
są wolne, czujemy się zagubieni.
Do rozruszania naszej zamierającej żywotności potrzebujemy albo jakiejś mrzonki, albo czyjejś władzy, albo sankcji mędrców. Musimy zdać sobie sprawę, że póki bronimy się przed prawdą i szukamy jakichś hipnotycznych bodźców, póty nie jesteśmy zdolni rządzić się sami.

 Był to sekret, który na zawsze pozostanie fragmentem tajemnicy.

 Nie był szczególnie przystojny. Niewysoki, skronie oszronione, nadwaga też spora. Któż to jednak wie, co może ludzi z sobą łączyć.

 Odtrącaniem nie naprawi się żadnego człowieka.

 Ze słowami jest jednak taki kłopot, że gdy się je już raz wypowie, nie sposób ich żadną siłą cofnąć.