Wszystko jest walką, ale wierzę w przeznaczenie.

 To jest krzyk ciała. To jest znak, że żyjesz i opierasz się.

 Długie życie jest lepsze niż waleczna śmierć.

 Nigdy nie stosuję się do godzin; godziny są zrobione dla człowieka, a nie człowiek dla godzin.

 Nadmierna pokora jest oznaką pychy.

 Kto wie, czy życie to nie śmierć, a śmierć, czy nie jest życiem?

 Tylko nasze własne oczy zapłaczą nad nami.

 Człowiek musi się stać samotnym, albowiem dopiero wtedy spostrzeże, że nie jest sam, że nigdy nie był sam.

 W osobowości nas wszystkich drzemie pewien procent nieokreśloności.

 Dramat zaczyna się wtedy, kiedy nie ma się już gdzie iść.

 Pierwsze tygodnie po dniu wolnym od pracy należały do najcięższych, bo były zbyt bliskie czegoś,
co stało się już przeszłością, a nie mogło
wchodzić jeszcze w grę jako obietnica przyszłości.