Jak już wystrzelę pocisk, nie dam rady go cofnąć.

 Ja po tych wszystkich latach chciałbym naprawdę już zacząć inaczej żyć, mieć kogoś, kto może nie tyle byłby oparciem dla mnie, ale kto by mnie potrzebował i dla kogo mógłbym żyć, bo takie życie bez sensu jest straszne, nawet jeśli człowiek na co dzień robi coś, co go wciąga.

 Czas jest larwą wieczności.

 Kto raz opuści granice swojego świata, nie powinien liczyć na to, że będzie on na niego czekał.

 Po ciemku, bez spojrzeń na zegarek, czas uwalnia się, wymyka kontroli wskazówek.

 Francuski to już są prostytutki z zamiłowania.

 Młodość to nic takiego. Przejdzie z czasem.

 Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.

 Życie to nie jest coś, czego się doczekać. To coś, co ma miejsce, kiedy jesteś zajęty robieniem innych planów.

 Nie pytaj, nawet mnie, co to jest samotność, bo nikt tego tak naprawdę nie wie.

 Bądź niezauważalna, może to jest jedyny sposób, aby wywinąć się śmierci.