Kiedy się uśmiechał, jego twarz przypominała otwarte okno.

 ''Jestem strasznie zmęczony bólem, który słyszę i czuję, szefie. Zmęczony tym, że ciągle wędruję, samotny jak drozd na deszczu. Nie mając nigdy żadnego kumpla, z którym mógłbym wędrować i który powiedziałby mi, skąd, dokąd i po co idziemy. Jestem zmęczony tym, że ludzie są dla siebie niedobrzy. To boli, jakbym miał w głowie potłuczone szkło. Jestem zmęczony tym, że nie zawsze mogłem pomóc. Zmęczony ciemnością. Czuję głównie ból. Jest go za dużo. Gdybym mógł z tym skończyć, zrobiłbym to. Ale nie mogę.''

 Gdy wywołujesz wspomnienia, nie pomyl kliszy.

 Życie to nie jest coś, co możemy zrozumieć z książek. Bo życie, to jest coś, co trzeba zrozumieć żyjąc. To jest coś, co musisz dotknąć. Co musisz kochać. Co musisz zrozumieć. Co musisz sam przeżyć. A zrozumiesz to, dopiero gdy zrozumiesz, że nie da się tego zrozumieć.

 Bogacz jest często tylko biednym człowiekiem z kupą pieniędzy.

 Tak, życie to ciągłe powtarzanie słowa "nie".

 Nie płacz, że skończyło się, uśmiechnij się, że mogło się wydarzyć. Chociaż wszystko jest przemijające, niektóre rzeczy pozostają w nas na zawsze.

 Poczekaj wróci. Wie z której strony chleb jest posmarowany.

 Tylko ten, kto potrafi nad sobą panować, uczy się szacunku wobec samego siebie.

 Prawdziwy problem życiowy w dzisiejszych czasach:mieć dość czasu na myślenie.

 To jakby sunąć po powierzchni ogromnego klejnotu.