Trumna jak sweter, ma w środku metkę.

 Co ma ożyć w pieśni, zginąć powinno w rzeczywistości.

 Nie zamierzała jednak rozjaśnić włosów. Wszystko ma swoje granice.

 Śmierć to fałszywe miłosierdzie.

 Nie oczekuj, że życie będzie sprawiedliwe. Czasem możemy coś zasłużyć, a i tak tego nie dostaniemy. Ale najważniejsze to nie przestać wierzyć, że jutro może być lepsze.

 Wiosną łatwiej jakoś podejmować decyzje.

 Byłeś mi bożyszczem, o tłumie!

 Moje szalone istnienie to niby piosenka; każda nowa miłość to strofka, ale Marcel to refren.

 Do "gotowania" używała jedynie ekspresu do kawy i masła orzechowego.

 Odkąd tu jesteś, czuję się jak na wojnie.

 Niczego nie potrzebowała. Chciała zapaść się w nicość i odpłynąć. Zapomnieć.