Jestem niezawodny jak wieczne potępienie.

 Lepiej być człowiekiem szczęśliwym niż wielkim geniuszem.

 Nic tak nie tłumi zdolności do współczucia jak nieustająca rozpacz.

 Kto niszcząc siebie goni na ustroń i zbutwiałe serce zanosi do popiołów, temu, na pewno, na końcu nie przyszła godzina, lecz kres życia i samotności.

 Bez wyobraźni człowiek jest jak proch i pył.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz jechać naprzód.

 [...] strach to bardzo równomierne i intensywne ćwiczenie.

 To wymaga odwagi by się rozwijać i stać się tym, kim naprawdę jesteś.

 Czyli kompromis po polsku, wilk głodny i owca rozszarpana...

 O, jakże biedne jest życie biskupa lub księdza, jeśli sprowadza się do biurokracji i dyplomacji.

 Wiele osób nie rozumie dlaczego przestałam z nimi rozmawiać. A ja z kolei nie rozumiem dlaczego w ogóle z nimi kiedykolwiek rozmawiałam.