Nie byłem stworzony do myślenia. Byłem stworzony do jedzenia.

 Nic tak nie uszlachetnia jak sentyment rodzinnej jedności.

 Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.

 (...) moja cierpliwość to nie Schengen, ma swoje granice.

 Męczymy się tylko kilkadziesiąt lat, a każą nam odpoczywać wiecznie.

 Wiedza pragnie płynąc ku wolności, jak rzeka płynie ku morzu.

 Dlaczego ludzie potrafią lepiej umierać niż żyć? Dlatego, że żyć trzeba długo, a umrzeć można prędko.

 Brakowało mi sił na płacz.

 Wcale nie jest powiedziane, że to co mamy, mamy raz na zawsze.

 Życie jest jedną lekcją pokory.

 Każde światło na Brodwayu to złamane ludzkie serce...