Bo już to tak jest, gdzie nie szanują człowieka, tam ...

 Myśleć to co prawdziwe, czuć to co piękne i kochać co dobre - w tym cel rozumnego życia.

 Biednym nic z tego nie przyjdzie, że bogaci też zbiednieją.

 Niektórzy ludzie są starymi duszami od samego początku – ich spojrzenie jest zawsze skierowane w głąb. Inni walczą, krzyczą i płaczą, stawiają opór, z pewnością pragmatyk prawdopodobnie raczej poetą, są zawsze z nami, tu i teraz, na zewnątrz, płoną i opadają jak gwiazdy strzelające.

 Nic nie ma bardziej skomplikowanego i cenniejszego od człowieka, synku.

 Aby żyć, człowiek potrzebuje celu.

 Nie trzeba pytać losu, dlaczego nam coś daje. Tylko szybko wziąć, żeby nie umknęło!

 Moje sny ścielę pod twoje stopy, stąpaj więc lekko, bo stąpasz po snach.

 Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.

 Podróż dookoła świata zaczyna się od jednego małego, ale wymagającego odwagi kroku. A kiedy już zdecydujesz się na to, przychodzi czas, żeby nie patrzeć wstecz, tylko iść przed siebie, w stronę przeznaczenia.

 Żyjemy na tym świecie tylko po to, aby odkrywać siebie samego, a przez całe życie musimy cieszyć się tym odkryciem.