Czy nigdy się nie zastanawiałaś, jak rozpacza potwór?

 Przyłapałem się w tej samej chwili na tym,
że nie zawsze, nie zawsze oczywiście,
ale czasami, jeśli akurat śmieję się, to
dlatego, żeby po prostu nie zapłakać.

 A poza tym kim jesteś, żeby być sędzią i sądzić (...).

 Nie będę cię namawiał. Po prostu mi zaufaj.

 Na nic są wspomnienia, gdy się wie, że nie ma już przyszłości.

 Człowiek zmuszony jest żyć w kłamstwie, ale może być do tego zmuszony jedynie dlatego, że zdolny jest tak żyć. Nie tylko więc system wyobcowuje człowieka, ale wyobcowany człowiek wspiera zarazem ten system jako swój mimowolny projekt. Jako upadły obraz swego własnego upadku. Jako dokument tego, że sam zawiódł.

 Za każdym razem, kiedy spotykamy kogoś nowego, otwiera on przed nami nowe drzwi.

 W życiu można się śmiać i płakać. Wygrywać i przegrywać. Pamiętać i zapominać. Upadać i wstawać... Ale najpiękniejsze jest to, że życie daje nam szansę, by zaczynać wszystko od początku.

 Życie samo jest krótkie, lecz przez cierpienia staje się dłuższe.

 Człowiek nigdy nie ogląda się na to, co zrobione, ale na to patrzy, co ma przed sobą do zrobienia.

 Powiedziałem, że chce być z nią na zawsze. Tylko, że na zawsze to za krótko.