
Sierota zawsze i wszędzie wypatruje znaków.
Sierota zawsze i wszędzie wypatruje znaków.
-Przepraszasz?
-Nie wpadajmy w przesadę. Po prostu uznaję fakt,
że mogłam przesadzić w swojej reakcji, chociaż była ona efektem prowokacji, której padłam ofiarą,
zatem możemy przyjąć, że wina leży po obu stronach.
Poezja kłamie, choć ładnie to czyni.
Mnie nie podejrzewa nikt. Gdyż nikt nie wie, kim jestem.
Życie to rzecz nieskończona. Nie ma zakończenia, tak naprawdę. Proces twórczy jest procesem odkrywania, procesem ciągłym ujawniania samego siebie. Ciemnością jest nieznane, bo nie poznaliśmy całego siebie.
Życie jest jak jeździć na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz iść naprzód.
Nie uznaję sztucznych ograniczeń - że powinniśmy, nie powinniśmy, wolno, nie wolno. Każdy jest oddzielną jednostką i mamy prawo robić to, co kochamy i w co wierzymy.
Czas, straszny lekarz, w ślepym bezrozumie leczy najdroższy ból wbrew sercu.
Stacja była oświetlona nowocześnie, z tych rur szklanych co bolą oczy.
Ludzie nie dochowują obietnic, zawsze je łamią.
Nie wiedzą, czego chcą.
A jeśli nawet twierdzą, że wiedzą, i tak to niszczą.
I nigdy nikomu ani niczemu nie oddawaj całej siebie. Zostaw choć kawałek na własność, żebyś miała do czego doszywać, jak Ci resztę wyszarpią. Ta rada dotyczy głównie serca.