Czasem trudno utrzymać w ryzach strumień życia.

 Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już myślisz, że wszystko sobie poukładałeś, kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony świata, północ staje się południem, wschód zachodem i kompletnie się gubisz. Tak łatwo jest się zgubić.

 Wszystko się zmienia, ale czasem zmienia się na gorsze i wtedy trzeba coś przedsięwziąć.

 Życie to taki dziwny teatr, gdzie tragedia miesza się z farsą, scenariusz piszą sami aktorzy, suflerem jest sumienie i nigdy
nie wiadomo kiedy otworzy się zapadnia.

 Po prostu rzuć, kurwa, tą kulą. Zrób to. Skocz, przekonaj się, gdzie wylądujesz.

 Niepokoją nas nie rzeczy, lecz nasze mniemania o rzeczach.

 Jeśli rozjaśniają się twoje myśli - zaśmieć swój rozum.

 Filozofia zawsze grzebie własnych grabarzy.

 Pozbierać jest się dziesięć razy trudniej, niż rozsypać.

 Maski się zmieniają, ale twarze pod maskami pozostają te same.

 Młodość to nic takiego. Przejdzie z czasem.