
Ludzie mają (...) za złe to, co (...) nieszkodliwe.
Ludzie mają (...) za złe to, co (...) nieszkodliwe.
Jakie piękne jest życie i jakie smutne!
Jak ulotne, bez przeszłości i przyszłości, zamknięte w bezgranicznym teraz!
Życie jest dramatem i nawet istoty z natury swej najszlachetniejsze zaznać muszą
goryczy kapryśnego i zawistnego losu.
Konfrontacja marzenia z rzeczywistością wypadała zawsze na korzyść marzenia.
Mówi się, że kiedy umierasz,
w jednej chwili widzisz najważniejsze momenty swojego życia.
Mimo wszystko życie jest piękne, kiedy idziesz w dobrym kierunku.
Większość ludzi chętnie wierzy w to, w co wierzą inni...
Są ludzie, którzy tak bardzo kochają życie, że niezależnie od doznanych ran i przeciwności losu, zawsze zdołają znaleźć w sobie energię, by wstać z upadku i dalej iść naprzód. Być może tajemnica tkwi w tym, że ich miłość do życia jest silniejsza niż strach przed śmiercią.
Dobrzy to ci, którzy zadowalają się marzeniem o tym, co źli rzeczywiście robią.
Wszystko się zmienia, nic nie stoi w miejscu, a już na pewno nie słowa.
Czytanie i obowiązek to dwa niezbyt zgodne pojęcia. Najpiękniejsza książka, gdy musi być przeczytana, staje się wrogiem.