Cała wielka literatura opowiada o moralności.

 Nigdy nie wolno się zatrzymywać. Niemal każdego dnia miałem ten ból, idealizm – trochę wiary i nadziei, że jakoś to będzie lepiej. Życie bowiem jak rzeka, nigdy nie płynie wstecz, a każda chwila jest nową rzeczywistością.

 Trudno umrzeć jak mądry, kiedy żyć trzeba jak wszyscy głupi.

 Przemoc niczego nie rozwiązuje.

 Mówią, że starsi ludzie potrzebują mniej snu, ale to nieprawda.

 Twój wiek nie definiuje twojej dojrzałości, twoje stopnie nie określają twojej inteligencji, a plotki nie określają tego, kim jesteś.

 Życie nie jest apelem do przyjemności, ale do wysiłku: to nie jest raj, ale ziemia, na której występuje mądrość i cierpliwość. Te dwa cnoty to jabłka ze złota, w końcu przynoszą spokój ducha.

 Ten szlachetny, Kto szlachetnie czuje, żyje!

 To moje życie, nie twoje.
Sama piszę instrukcję obsługi.

 Życie jest rysunkiem bez możliwościjego korekty za pomocą gumki do wycierania.

 Jest to niedorzeczne uczucie, bronię świętych krów religii, której nie jestem już wyznawcą.