Doczesność to wszystko, która upływa, przemija — i nic się ...

 Doszedłem do wniosku, że w życiu nie ma żadnych ustalonych zasad. Robisz to, co musisz, żeby przetrwać. Jeśli to oznacza ucieczkę od miłości twojego życia, żeby zachować zdrowie psychiczne, to tak robisz. Jeśli to oznacza złamanie czyjegoś serca, żeby nie złamało się twoje, robisz to. Życie jest skomplikowane - zbyt bardzo, żeby były rzeczy pewne. Wszyscy jesteśmy rozbici. Podnieś osobę, potrząśnij nią i usłyszysz grzechot ich rozbitych kawałków. Kawałków, które rozbili nasi ojcowie, nasze matki, nasi przyjaciele, znajomi albo ukochani. (Tarryn Fisher, Mimo naszych kłamstw)

 Trzeba więc pilnować, by kultura pielęgnowała dobroć, nie nienawiść.

 Naszym życiem powinniśmy świat w niebo zamieniać.

 Nikt nie jest doskonały i nikt nigdy nie będzie. Nie wszyscy mają łatwe życie, każdy ma jakieś problemy.Nigdy nie wiesz, przez co przechodzą ludzie. Każdy walczy na swój sposób, ze swoją unikalną wojną. Więc zatrzymaj się... zanim zaczniesz oceniać, krytykować lub drwić z innych. (Ona & On)

 Co źle znosisz, będziesz dobrze znosił: przywyknij tylko.

 Porządek bowiem, jak się zdaje, chroni ludzi, nieład zaś zgubił już wielu.

 Rzec można, że odwieczna tajemnicą świata jest jego poznawalność.

 Własność. Własność. Wszystko dla własności.

 Co jest normalne? Normalny człowiek całe życie nie czyni tego, co chce czynić. Tak bardzo uwielbia obowiązek. Im bardziej udaje mu się nie być sobą, tym więcej zarabia. Osiągając sześćdziesiąt pięć lat człowiek normalny idzie na emeryturę. Teraz ma czas dla siebie, lecz siebie niestety zapomniał.

 Wystarczy tylko się uśmiechać,
by ukryć zranioną duszę i nikt nawet nie zauważy, jak bardzo cierpisz.