Patrz w ciemność. Pierwotny grunt wszelkiego życia jest ciemny.

 Życie jest niewiarygodną sztuką balansowania na strunie między bólem a radością, rozpaczą a nadzieją, niepewnością a pewnością. To wyjątkowa umiejętność, którą zdobywamy dzięki upadkom i podnoszeniu się po nich niemalże w nieskończoność.

 Po prostu godzę się z faktem, że nie muszę robić tego co wszyscy. Mogę robić to, co jet dla mnie właściwe.

 Wiem jak ułożyć rysy twarzy
by smutku nikt nie zauważył.

 Teraz w wieku 70 lat, gdybym mogła dać sobie młodszej pewną radę to brzmiałaby tak: używaj zwrotu "pierdol się" znacznie częściej. -Helen Mirren

 Nie liczy się to ile możemy dać drugiemu człowiekowi, ale ile potrafimy w nim zostawić. Każdy człowiek, którego spotykamy na naszej drodze, jest w jakiś sposób do nas przywiązany. I choćbyśmy spotkali go tylko raz, to coś od nas w nim zostaje. A my zostajemy w nim. Na zawsze.

 Bo czasami wynikiem prostych pytań była porażająca niemym krzykiem cisza.

 Dobrze jest dawać, gdy się jest proszonym, ale lepiej jest dawać bez usłyszenia prośby, domyślając się potrzeby.

 Z lustra wyzierała na mnie twarz chorego Indianina.

 Przeszłość nigdy nie mija. Ona zawsze gdzieś tu jest; czai się za rogiem.

 To właśnie lęk przed porażką nie pozwolił mi dotąd podjąć Wielkiego Dzieła.