Jeśli marzysz wystarczająco mocno, wystarczająco długo, jeśli przepełnia cię wiara, ...

 Stawianie własnego zaślepienia wyżej od prawdy jest cechą umysłowości niewolników. Kiedy umysły nasze
są wolne, czujemy się zagubieni.
Do rozruszania naszej zamierającej żywotności potrzebujemy albo jakiejś mrzonki, albo czyjejś władzy, albo sankcji mędrców. Musimy zdać sobie sprawę, że póki bronimy się przed prawdą i szukamy jakichś hipnotycznych bodźców, póty nie jesteśmy zdolni rządzić się sami.

 Jak długo się żyje, nic nie jest ostateczne.

 Sztuka zawsze jest osobista i intymna! Tylko dlatego jest prawdziwa. Prawda nie rośnie na drzewach ani nie rodzi się
w platonicznym niebie idei, tylko wyłącznie w duszy artysty.

 Czasami, niektórych trzeba sobie odpuścić. Nie dlatego, że Tobie nie zależy tylko dlatego, że to im nie zależy.

 To, kim naprawdę jesteś, nie zawsze odpowiada temu, im jesteś dla innych.

 Czy nie wszystko jedno, w którym punkcie muru zaczniemy w niego walić głową?

 Nie każdą obietnicę można dotrzymać.

 Człowiek opętany ideą latania, staje się jej niewolnikiem.

 Dawaj innym możliwie mało informacji o sobie.

 Im więcej czegoś lub kogoś pragniesz, tym mniej tego dostajesz.