
Każda epoka ma swe własne cele i zapomina o wczorajszych ...
Każda epoka ma swe własne cele i
zapomina o wczorajszych snach.
Błądzić jest rzeczą ludzką - wszystko pogmatwać potrafi tylko komputer.
Stwierdzili, że jestem normalna. Mogę żyć. Powinnam żyć?
To moje życie, nie twoje.
Sama piszę instrukcję obsługi.
Trzeba czasem się zatrzymać, kochanie...
Niestety żyjemy tak, jakbyśmy pisali coś na
brudno. Pisarz może poprawić tekst, jeśli mu
się nie udał, albo go wyrzucić na śmietnik.
W życiu to niemożliwe, co się przeżyło, nie
da się już naprawić ani oczyścić, ani wyrzucić.
Moja ręka się nie podniesie. Mogę wam pokazać szramy na mojej duszy.
Samotne, piękne miejsce, lecz nikt, jak sądzę, objąć się tu nie chce.
Każda emocja, nawet najsilniejsza, w końcu mija.
Wydawało mi się, że ten zabieg niweczący w człowieku zabójcę jest... okaleczeniem.
Teraz każdy ruch to nowa decyzja, nowa walka.