– Życie zawsze jest takie zasrane, czy tylko wtedy, kiedy ...

 Dopóki człowiek nie odkryje czegoś, za co gotów jest umrzeć, nie nadaje się do życia.

 Jeśli chcesz żyć dla siebie, trzeba abyś żył dla innych.

 Ktoś wyjął mnie znikąd i wrzucił nigdzie.

 Oczy są zadziwiające. Po nich poznasz ile człowiek spał, czy płakał, jaki ma nastrój, jak bardzo jest niekochany, poznasz po nich charakter. Oczy są zwierciadłem tego co mamy w środku.

 Rozrywek nigdy za wiele, a spokojne życie odbiera mi inwencję i dobry humor.

 Była już zresztą prawie wolna - ale jeszcze niezupełnie, jeszcze nie wtedy.

 Z czasem samotność głęboko wnika w ciebie i już nie chce stamtąd odejść.

 W tęsknieniu za kimś nie chodzi o czas, który minął od kiedy ostatnim razem się widzieliście, czy rozmawialiście. Chodzi o te momenty kiedy robiąc coś zdajesz sobie sprawę, jak bardzo chciałabyś, by ta osoba była teraz przy Tobie.

 Żyć to przede wszystkim być gotowym na to, że niebo może ci spaść na głowę.

 Stawianie własnego zaślepienia wyżej od prawdy jest cechą umysłowości niewolników. Kiedy umysły nasze
są wolne, czujemy się zagubieni.
Do rozruszania naszej zamierającej żywotności potrzebujemy albo jakiejś mrzonki, albo czyjejś władzy, albo sankcji mędrców. Musimy zdać sobie sprawę, że póki bronimy się przed prawdą i szukamy jakichś hipnotycznych bodźców, póty nie jesteśmy zdolni rządzić się sami.