Musisz wybrać. Nie możesz mieć ich obu.

 Czasem spotyka się kogoś nieziemsko pięknego. Potem z nim rozmawiasz i po kilku minutach umierasz z nudów. Ale czasem spotykasz kogoś i myślisz sobie: 'Jest w porządku, może być'. A potem go poznajesz. I jego twarz staje się nimi. Jego osobowość jest na niej wypisana. I staje się czymś nieziemsko pięknym...

 Otwieram oczy i jest tak, jakbym je zamykał.

 Na mój honor, niech skubaniec, tańczy bez podłogi taniec.

 Poezja, podobnie jak życie, jest sama dla siebie usprawiedliwieniem.

 Nieważne, jak nazywają cię inni ludzie – sam decydujesz, kiedy zareagować.

 Bez przyjaciół życie staje się nijakie.

 U fanatyków marzenie i złudzenie umierają ostatnie.

 Boskie uczucie kiedy ktoś ci wciska kit prosto w oczy i myśli, że ty o tym nie wiesz.

 Są piękne, ponieważ są martwe.