Stara pomyślała: wojna jest cicha. Pokój to hałas.

 Z ziarenek powstają góry, z minut lata, z kropel morza, a z tzw. drobiazgów - życie ludzkie.

 Wbrew potocznemu mniemaniu cierpienia przywiązują nas, przygważdżają do życia: są to nasze cierpienia, pochlebia nam możność ich wytrzymywania, zaświadczają one o naszym statusie bytów, nie zaś widm. A tak gwałtowna jest duma z cierpienia, że przewyższa ją tylko duma z cierpień już doznanych.

 Kiedy się traci kontrolę nad sobą, traci się jakąkolwiek godność.

 Trzeba być szalonym, by nie myśleć o wieczności. Każdej chwili można przekroczyć jej próg.

 Życie to skok na bungee, ale bez liny - i bez dna.

 Wiedziałem również, że po to, by znów była moja, muszę najpierw ją utracić.

 Myślę, że jest samotny. Widziałam jego oczy.

 To życie warto przeżyć dla trzech, może czterech rzeczy, reszta może posłużyć jako nawóz na pole.

 Nie trzeba wcale dla sukcesu rezygnować z życia. Można mieś jedno i drugie.

 Żyłem jak chciałem
i umrę jak mi się podoba.