Ale życie to nie jest rozbita szklanka. Tego nie da ...

 Starzec jest człowiekiem, który już zjadł kolację i patrzy jak inni ją jedzą.

 Nie był szczególnie przystojny. Niewysoki, skronie oszronione, nadwaga też spora. Któż to jednak wie, co może ludzi z sobą łączyć.

 Czasami trzeba przejść przez piekło, aby odnaleźć szczęście i radość życia. Wszystko co spotyka nas w życiu, ma nas czegoś nauczyć. To właśnie kreuje nas samych i to, kim jesteśmy. 

 Nawiększym złem starości jest nie mieć zaufania do siebie samego.

 Silni ludzie nie spychają innych w dół. Oni pomagają innym wspiąć się do góry.

 Można świadomie i przewidująco oczekiwać śmierci, a jednak ona nas zawsze zaskoczy.

 Bogatym nie jest ten kto posiada,lecz ten kto daje.

 Doświadczenie - nazwa jaką nadajemy naszym błędom.

 Może prawdziwe piękno nie jest wyłuskane i
nabożne, lecz potargane i trochę brzydkie.

 Nie było jasne, kim jest. Stanowiła jedynie o b e c n o ś ć.