Od samego grania rozumu człowiekowi nie przybywa.

 Wiele trzeba mocy, by umieć żyć wiedząc,jak bardzo życie i niesprawiedliwość są z sobą złączone.

 Czasami mnie to wkurza. Ta bezsilność.
Czasami czuję, że muszę, po prostu muszę coś zrobić.

 Nieszczęścia spadają tylko na tego, kto się ich boi, zaś tego, kto wychodzi im naprzeciw - omijają.

 Denerwować się to znaczy katować swój organizm za głupotę innych.

 Człowiek jest istotą kruchą: wystarczy odrąbać mu głowę,żeby przestał żyć.

 Pamięć żarła mu duszę niczym potworna choroba.

 Nie ścigaj człowieka, który postanowił od Ciebie odejść. Nie proś, żeby został. Nie błagaj o litość. On pojawił się w Twoim życiu tylko po to, żeby obudzić w Tobie to, co było uśpione. Muzykę, z której nie zdawałeś sobie sprawy. Jego misja jest zakończona. Podziękuj mu i pozwól odejść. On miał tylko poruszyć strunę. Teraz Ty musisz nauczyć się na niej grać...

 Ludzie nie chcą wiedzieć jak rozwiązać swoje problemy, a nawet jak spełnić własne potrzeby. Ludzie chcą wiedzieć jak to się stało? Oczywiście najczęściej nie są w stanie przyjąć odpowiedzi, nawet jeśli jakaś istnieje.

 Potrafię przyznać się do błędu, przeprosić i wiele wybaczyć. Niezwykle cierpliwy ze mnie człowiek i myślę, że moje granice tolerancji dla ludzkich zachowań sięgają bardzo daleko. Taki już ze mnie typ. Ugodowy. Czasami jednak zdarzy się - chociaż niezwykle rzadko - że ktoś uprze się na tyle, że te granice przekroczy. Wtedy zaczynam wyznawać "mamtowdu*izm" i "c*ujmnietoobchodzizm". Wtedy już nikogo nie przepraszam, jedynie samą siebie, że wcześniej byłam tak grzeczna, nazbyt wyrozumiała w stosunku do innych i zbyt mało honorowa w stosunku do siebie.

 Zmartwienie kropelkami w serce ludzkie ciecze,
A przecież nie jest skałą - to serce człowiecze.