
Któż jednak powie, że za tymi chmurami nie ma słońca?
Któż jednak powie, że za
tymi chmurami nie ma słońca?
Pośród tragedii rozpoczynamy grać komedię.
Ubrana skromnie, ale z tą skromnością, która kosztuje grube pieniądze.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz iść naprzód.
Najtrudniejsza rzecz w życiu, to nauczyć się, które mosty przekraczać, a które palić.
Jeśli chcesz naprawić świat,
najpierw musisz przyjrzeć się sobie
i zmienić się. Zacznij od tego
gościa, którego widzisz w lustrze.
Człowiek, który nie spędza części swojego życia na odrobinę szaleństwa, jest skazany na życie pełne przymusu i wyścigu szczurów. Szalenie potrzebujemy tych kilku chwil wolności, kiedy możemy być sobą, bez kagańca na buzi, kiedy możemy zrobić coś impulsywnego i błędny, i cieszyć się życiem do pełna
Kiedy się z kimś dzieli życie, patrzy się na jego twarz zamiast w lustro. Widzi się swój uśmiech w czyimś uśmiechu; widzi się wzbierający w swoim wnętrzu gniew, zanim jeszcze wybuchnie. Widzi się sarkazm; widzi się miłość. Kiedy się mieszka samemu, trzeba polegać na lustrze, pokrytym z tyłu srebrną farbą, a żadna tafla, choćby pokryta od tyłu srebrem, nigdy nie powie prawdy. Ojciec powiedział jej kiedyś: „Lustra są dobre
do jednego: przyłożone do ust zmarłego
człowieka pozwalają zyskać pewność,
że nie żyje naprawdę.
Bo to było naprawdę cudowne uczucie, patrzeć w lustro i postrzegać siebie jako piękną.
Zerwę tę suknię z ciebie zębami. - Wiedziałam, że ci się spodoba.
Człowiek może żyć jak zwycięzca, lecz musi umrzeć jako człowiek.