Za dużo myślę przed snem
Zbyt często o rozmowach, które zapewne się nigdy nie odbędą. Zbyt często o zdarzeniach, które pewnie nigdy nie będą miały miejsca. Zbyt często o miejscach, które przywołują wspomnienia.
Bo boję się rzeczy, których chcę, Lille. Tym razem boją się siebie.
Chętne ucho słuchacza podnieca język opowiadającego.
Mizerne są zamierzenia ludzkie wobec niezłomnych postanowień losu.
Ludzie robią dziwne rzeczy, zanim umrą.
W życiu nie zawsze świeci słońce i niebo jest niebieskie.
Życie jest dziwne, bo nigdy nie wiadomo, kiedy zaczyna się prawdziwe życie, a kiedy kończy. Boję się tylko jednego: że mogę przeoczyć swój prawdziwy początek, który może nastąpić w każdej chwili…
To był ciężki rok. Parę osób mnie zawiodło i rozczarowało, ale za to parę pokazało co i kto tak naprawdę się liczy...
Żyję w poczuciu takiego pośpiechu,jakiego większość ludzi nie potrafi pojąć.
Jesteśmy na ziemi jak aktorzy, którzy muszą
odegrać największy spektakl, bez ani jednej próby.
To życie jest próbą generalną. To normalne,
że popełnia się błędy... ale one czegoś nas uczą.
Trafność prognoz jest zdumiewająca. Wydaje się niemal nieprawdopodobnym, że mimo tak pełnej niepewności, jaką nosimy w sobie, cokolwiek udaje nam się zaplanować.
