Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, ...
Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.
Człowiek musi do wszystkiego dorastać sam. I do stosowania przymusu wobec siebie - także sam.
Wiesz, jakie to trudne, by dwie osoby spotkały się i dopasowały do siebie.
Człowiekiem jest ten, kto zmierzył się z życiem.
Co może być gorszego od przeżycia horroru? Patrzeć, jak mu się zaprzecza.
Cały dzień przypominał jazdę z palcem na przycisku szybkiego przewijania.
Dopóki twoje serce jest wolne i spojrzenie nie należy do nikogo.
Szlachcicowi prostemu wstyd słowo łamać, a cóż dopiero księciu i wodzowi.
Nie każdy mnie lubi, ale nie każdy się liczy.
Z nadmiaru światła kruszy się grudzień (...).
To tylko chwila słabości. Atak arytmii, który minął.