Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, ...
Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.
To istny cud - dziecko, nasze własne, lecz zarazem dziwnie obce.
Każde życie powinno mieć swoją mapę.
Czasem trzeba udawać do samego końca, bez względu na to, co się naprawdę czuje.
Ze strachu, jaki przeżywa ludzkość można całkiem przyjemnie żyć; trzeba tylko o nim pisać.
Najważniejsze dni w życiu człowieka to dzień, w którym się urodził, i ten, kiedy zrozumiał, po co przyszedł na ten świat.
Dla żywych nie może być miejsca na ucztach umarłych.
Ale w każdym razie przyjemnie jest spotkać kogoś, kto wie, co to za uczucie być starym.
Proste i jasne argumenty są stokroć silniejsze od wspaniałych, ale bezcielesnych abstrakcji.
Ci, których wróg chwali, pewnie najmniej warci.
Wciąż wzrastamy i wciąż jesteśmy tacy mali.