W życiu poznajesz ludzi. O niektórych nigdy więcej nie pomyślisz. U innych, zastanawiasz się co u nich słychać. U jeszcze innych - zastanawiasz się czy kiedykolwiek myślą o tobie. Są też tacy, o których nie chcesz nigdy więcej pomyśleć. Ale to robisz.
Każdy ma swoje ciernie, głęboko w sobie, jak kości.
Nikomu los nie wydaje się tak ślepy, jak tym, którym nie sprzyja.
Może i faktycznie coś się kończy, by coś innego się mogło zacząć. Tylko, że niektóre zakończenia odbijają się na nas zbyt mocno i nie mamy ochoty iść dalej i otwierać nowego rozdziału.
Nie wiem, co było zimniejsze, metal, czy ja.
Ludzie potrafią bardzo szybko osądzać i nie potrzebują do tego dowodów.
Na przyszłość nie patrzy się tak, jak krowa patrzy na przejeżdżający pociąg; przyszłość jest naszym zadaniem.
Takich dwojga jak nas troje nie ma nawet jednego.
Tak wiele jest łez, które przelaliśmy w związku z czymś, czego wcale nie zaznaliśmy, tak wiele strachu, tyle niepewności, które są jedynie rezultatem naszych spekulacji na temat tego, co przyszłość ma dla nas w zanadrzu.
Jeśli już występuje przestępczość, lepiej niech będzie to przestępczość zorganizowana.
Nie myślę intensywnie, myśli przychodzą same, znikąd. A może to właśnie jest myślenie.
