Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.
Lęk jest jedynie znakiem, że traktujesz coś poważnie.
Marzeń zaś odczytać nie sposób.
Zabijamy wrogów, bo inaczej oni zabiją nas.
Wszystko umiera, tylko pamięć dobrych uczynków nie ginie.
Wszystko wygląda pięknie w marzeniach,
ale gdy rzeczywiście coś się zdarza, przeważnie okazuje się, że nie jest to takie przyjemne.
Niektórzy ludzie nie są lojalni wobec Ciebie, tylko wobec własnych potrzeb związanych z Tobą. Wraz ze zmianą ich potrzeb, zmienia się także ich lojalność.
Czasem spotyka się kogoś nieziemsko pięknego. Potem z nim rozmawiasz i po kilku minutach umierasz z nudów. Ale czasem spotykasz kogoś i myślisz sobie: 'Jest w porządku, może być'. A potem go poznajesz. I jego twarz staje się nimi. Jego osobowość jest na niej wypisana. I staje się czymś nieziemsko pięknym...
Nigdy nie jesteśmy za starzy na to, by nas obrażać.
Pozwól odejść ze swojego życia tym, którzy nie doceniają ile dla nich robisz.
A potem wpadło mi do głowy, że mogłabym spędzić resztę lata, pisząc powieść.
