Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.
To samotne przedsięwzięcie. Ścieżka, którą muszę przejść sam. Ja i tylko ja.
To nie byli źli ludzie. Oni się po prostu lepiej ubierali.
Ciało stanowi granicę wzbraniającą nam zajrzeć do wnętrza drugiego i dotknąć go. Ale z drugiej strony, ciało jest także pomostem. Dzięki ciału spotykamy się i komunikujemy się wzajemnie we wspólnej materii stworzenia.
Pozwól odejść ze swojego życia tym, którzy nie doceniają ile dla nich robisz.
Żyjemy – tyle mamy. Resztę cierpimy. Zrozumcie, każdy ma swój los, swój cel, swoją miarę czasu. Czasu, który dla ciebie jest przepaścią, dla kogoś inny jest tylko chwilą.
Wolność, godność, honor – tego nic nie zastąpi.
Powstańcom chwała, Warszawa nie zapomni.
Niektóre dni są dobre . Niektóre wspaniałe. A większość z nich to kicha.
Zbyt mnie straszyli i teraz nieczym już przestraszyć nie są w stanie.
Cenne życie
Wykorzystaj każdą chwilę,
By nie stracić nic! – Aż tyle!
Nie próbuj żyć wiecznie, bo ci się nie uda.
