Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.
Niespodzianki sprawiają, że życie jest możliwe.
Mówię tylko, że przeszłość to
trampolina dla przyszłości.
Nie ze mną, Wills. Nie pozwolę Ci upaść.
Trzeba wszystko uporządkować. Musisz się zdecydować czego chcesz się trzymać. Musisz wiedzieć co trwa, a co przeminęło. I czasami ustalić, czego nigdy nie było. I musisz sobie pewne rzeczy odpuścić.
My, wiedzieliśmy, że trzeba umierać publicznie.
Popatrz na zachód słońca (...) popatrz na coś pięknego.
- Pijemy coś dzisiaj?
- A co, masz urodziny?
- Nie, mam wódkę.
Heroizm, powiedział sobie w duchu, sprowadza się do tego, żeby wytrzymać jeszcze minutę.
Nie lubię cmentarzy. Ziemia jest tam zbyt żyzna, a niebo zbyt blisko
Jestem niezawodny jak wieczne potępienie.
