Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.
Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. A wszystko dobre, co się dobrze kończy.
Gdyby rzeźnie miały szklane ściany, każdy byłby wegetarianinem.
Dzieci często poznają smak samotności właśnie w szpitalu. Potem, kiedy dorastają, zapominają o swoich przyjaciołach i wrogach, urodzinach i wakacjach, ale szpitalne doznania zapamiętują na zawsze.
Każdy chce, żeby drugi miał sumienie, ale to sumienie nikomu się jakoś nie opłaca.
Dom to nie miejsce w którym mieszkasz, ale miejsce, gdzie ciebie rozumieją.
Miała siedemnaście lat i usta pełne życia.
Najlepszymi lekarzami na świecie są: doktor dieta, doktor spokój i doktor dobry humor.
Wmawiam sobie, że to był tylko zły sen, i oddycham. Oddycham po to, żeby się upewnić, że jeszcze żyję, ponieważ to wcale nie wygląda na życie.
Nic nie dodaje nam odwagi równie skutecznie jak świadomość, że robimy z siebie idiotów.
Blizny przydają mężczyźnie groźnego wyglądu, a niebezpieczeństwo jest ekscytujące.
