„Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd".
Miło jest uspokoić duchy przeszłości i próbować się z nimi zaprzyjaźnić. To odbiera im moc.
Jeśli nie potrafi powiedzieć, co naprawdę czuje, przeleje to na papier.
Od słowa do słowa idzie człowiek całe życie.
Paradoks szczerości polega na tym, że najpierw ludzie jej od Ciebie oczekują, a potem mają do Ciebie o nią pretensje.
Zmarłych należy wspominać tylko dobrze.
W pragnieniu jest siła, która rodzi wiarę.
Ja jestem zwykłym śmiertelnikiem bez konserwantów i polepszaczy.
Jakby mnie tak wychowano jak ją, to przynajmniej miałybyśmy teraz równe szanse.
Człowiek opętany ideą latania, staje się jej niewolnikiem.
Tak pracować, jakby się miało żyć wiecznie.Tak żyć, jakby trzeba było jutro umierać.
