Jak ludzie za sobą tęsknią to się spotykają a nie tylko gadają, że bardzo, bardzo tęsknią.

 Życie bywa okrutne, ale czasami nie pozostaje nam nic innego,jak się z tym pogodzić.

 Wbrew potocznemu mniemaniu cierpienia przywiązują nas, przygważdżają do życia: są to nasze cierpienia, pochlebia nam możność ich wytrzymywania, zaświadczają one o naszym statusie bytów, nie zaś widm. A tak gwałtowna jest duma z cierpienia, że przewyższa ją tylko duma z cierpień już doznanych.

 Czasami kiedy błądzimy po omacku, wpadamy na jakiś dobry pomysł.

 Liczy się tylko książka, która jak nóż wbija się w serce czytelnika.

 Nie było na świecie człowieka, którego życie nie mogłoby być dla innych przestrogą lub wzorem. Tylko od nas samych zależy, do jakiej kategorii będzie należało nasze życie.

 W tęsknieniu za kimś nie chodzi o czas, który minął od kiedy ostatnim razem się widzieliście, czy rozmawialiście. Chodzi o te momenty kiedy robiąc coś zdajesz sobie sprawę, jak bardzo chciałabyś, by ta osoba była teraz przy Tobie.

 Marzeń zaś odczytać nie sposób.

 Podporządkować się, aby dokładniej nienawidzić.

 Naszym ideałem nie jest wolność, tylko przetrwanie.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.