Nigdy nie wiesz, kiedy po raz ostatni widzisz kogoś. Nie wiesz o tym, że się kłócisz z kimś ostatni raz, kochasz ostatni raz albo po raz ostatni patrzysz w oczy tej osoby, dziękując Bogu za to, że ją zesłał dla Ciebie. Dopiero kiedy ten ktoś umiera, zaczynasz to wspominać dniem i nocą.
Agresja to w tej pracy mus. Ludzie nie kupują akcji, akcje się im sprzedaje.
Doświadczenie pozwala nam kierować własnym życiem wedle zasad sztuki, brak doświadczenia rzuca nas na igraszkę losu.
Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.
Człowiek może przywyknąć do wszystkiego, nawet do zabijania.
Żądam od ludzi więcej, niż mi mogą dać.
Czemu walczę by żyć, jeśli żyję tylko by walczyć.
Czy można kogoś porzucić i jednocześnie z nim być?
Stara pomyślała: wojna jest cicha. Pokój to hałas.
Przebaczenie daje mi wolność od nienawiści, urazy i żalu. Przebaczenie daje mi siłę.
Moje życie stało się pustynią.
