Nigdy nie wiesz, kiedy po raz ostatni widzisz kogoś. Nie wiesz o tym, że się kłócisz z kimś ostatni raz, kochasz ostatni raz albo po raz ostatni patrzysz w oczy tej osoby, dziękując Bogu za to, że ją zesłał dla Ciebie. Dopiero kiedy ten ktoś umiera, zaczynasz to wspominać dniem i nocą.
"Fear is not real. The only place that fear can exist is in our thoughts of the future. It is a product of our imagination, causing us to fear things that do not at present and may not ever exist. That is near insanity. Do not misunderstand me, danger is very real, but fear is a choice. We are all telling ourselves a story and that day mine changed"
Życie w cieniu podejrzeń też ma swoje blaski.
Ten widzi, kto widzi ostatni.
Myślę, że ci najsmutniejsi ludzie zawsze najbardziej starają się rozweselać innych. Bo wiedzą jak to jest gdy czujesz się kompletnie bezwartościowy. I nie chcą by nikt inny czuł się podobnie.
Istnieją jednak koszmary, które nie znikają w świetle dnia...
Per aspera ad astraprzez ciernie do gwiazd.
Rzeczy, które posiadasz
w końcu zaczynają posiadać ciebie.
Przyszłość ludzi staje się jasna:będą lokajami robotów.
Miłość jest dla słabych.
Życie jest naprawdę proste, ale uparcie się wszyscy staraliśmy skomplikować go.
