Nigdy nie wiesz, kiedy po raz ostatni widzisz kogoś. Nie wiesz o tym, że się kłócisz z kimś ostatni raz, kochasz ostatni raz albo po raz ostatni patrzysz w oczy tej osoby, dziękując Bogu za to, że ją zesłał dla Ciebie. Dopiero kiedy ten ktoś umiera, zaczynasz to wspominać dniem i nocą.
Pisanie dziennika jest chorobą.
Jeśli istnieje niebo, odnajdziemy się, bo bez Ciebie nie ma nieba.
Wiem, pewnie gubię się gdzieś po drodze.
Złodziej, zabrawszy wszystko, choć kąty zostawi, ogień natomiast wszystko zabierze.
Boże nie proszę Cięby wszystko stało się jasnelecz nie chciejżebym umierał w zamęcie
Nie często zdarza się prawdziwa miłość. Wielu żyje całe życie, nie spotykając jej. Jeżeli miała nam przysłużyć, to tylko raz.
Życie jest jak rzeka, nigdy nie wiadomo, co nas spotka za kolejnym zakrętem, czy to będą spokojne wody, czy bystre prądy. Trzeba umieć płynąć z prądem a jednocześnie stawiać czoła wyzwaniom. Jedno jest pewne - rzeka nigdy nie płynie wstecz.
Idąc unosimy ręce i konsekrujemy godziny, co uciekły przed wiatrem.
Dokąd w mej duszy będę przeżywał wahania, a w moim sercu codzienną zgryzotę?
Miłość to choroba, na którą jedynym lekarstwem jest miłość.
