Trzeba nauczyć się odpuszczać miłość, której nie ma, przyjaźnie, które ...

 Przyszłość jest równie niezmienna, co przeszłość.

 Żyję według zasady: ''Daj z siebie wszystko albo wracaj do domu''. I tak ze wszystkim. Albo daję z siebie tyle ile mogę, albo nawet nie zaczynam. Zarówno w związkach jak i w sporcie, stosuje to dosłownie do wszystkiego. Tak już żyję, Taki jestem.

 Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.

 Dopiero z wiekiem człowiek zaczyna rozumieć, że nie należy pukać do wszystkich zamkniętych drzwi i nie
należy wchodzić we wszystkie otwarte...

 Czsami ludzie nie dostrzegają tego, co mają przed samym nosem...

 Pierwszy krok wędrówki jest zawsze najdłuższy.

 Notatniki są swego rodzaju odkryciem.

 Świat staje się piękniejszy, gdy człowiek dąży do doskonałości ducha. Rzeczy materialne zastępuje się tym, co duchowe, dobroć serca zastępuje złość, a miłość zastępuje dezaprobatę.

 Polubiłam czytać - mówię. - Nawet bardzo polubiłam. Książki są lepsze od gazet.

 Każde rozwiązanie rodzi nowe problemy.