Doszłam w życiu do chwili, gdzie już za dużo nie tłumaczę. Jeśli ktoś ...

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz iść naprzód.

 Wszystkie bitwy naszego życia czegoś nas uczą, nawet te, które przegraliśmy.

 Ludzie tak już mają, że jak się do czegoś przyzwyczają,
to nie zwracają na to
większej uwagi.

 Iść przez życie, tak jak uczniowie z Emaus, z tym Trzecim pomiędzy nami, który nadaje boską wartość całemu naszemu działaniu.

 Poniżenie można znieść tylko wtedy, gdy nikt nie patrzy.

 Życie – to jeszcze raz móc odetchnąć. Reszta nic nie znaczy.

 Zauważam, że im jestem starszy, tym mniej lubię mówić. Zwłaszcza że ludzie dużo mówią, ale nie rozmawiają, nie wymieniają myśli, tylko paplają. To męczące. I nie spotykają się ze sobą, tylko powtarzają: "Dobra, to jesteśmy w kontakcie". Każdy jest gdzieś w sobie. Wymieniają komunikaty.

 Jest to niedorzeczne uczucie, bronię świętych krów religii, której nie jestem już wyznawcą.

 Ja pójdę z Pierścieniem, chociaż nie znam drogi.

 Czasem głupota okazuje się mordercza.