To nie wstyd nie mieć pieniędzy. Wstyd jest ...

 (...) moja cierpliwość to nie Schengen, ma swoje granice.

 Źródłem naszego poczucia wolności jest nasza niewiedza o przyczynach zdarzeń.

 Im jestem starsza, tym bardziej jestem przekonana, że liczą się proste rzeczy. Nie kasa, tylko miłość. Że każdy ranek to nowy początek. Że można porozmawiać bez ściem, tarcz i szóstych znaczeń i mówić dokładnie to, co myślimy. Że stary Merc, może dać tyle samo radochy co Ferrari. Że można siedzieć pod drzewem, pić tanie wino, jeść kurczaka palcami i być bardziej szczęśliwym i pełnym, niż wpieprzając śledzia zawiniętego w pączek, w ekskluzywnej skandynawskiej restauracji, gdzie na stolik czeka się trzy miesiące...

 Człowiek musi wybierać i nie wolno mu się godzić na swój los.

 Jeśli mam swe życzenie przekazać młodym dnia dzisiejszego to nade wszystko życzę, aby coraz silniej odczuwali smak dawania, a coraz słabiej smak brania. Dawanie bliskim i dalekim, znanym i nieznanym, żyjącym i tym którzy żyć będą kiedyś. W dawaniu bowiem rośnie prawdziwa radość życia

 Ci co rozśmieszają ludzi, cenniejsi są od tych, co każą im płakać.

 Ale właśnie te fakty, które nie pasują do całości, bywają zazwyczaj najważniejsze.

 Człowiek zawsze może wstąpić
na lepszą drogę – póki żyje.

 Nigdy niczego nie żałuj. Nigdy nie dyskutuj o stratach.

 Myślę, że najgorsze, co może kogoś spotkać, to przegapienie swojego życia. Niewykorzystanie szansy na zrealizowanie swoich pragnień, na odnalezienie sensu i wreszcie - na poznanie i pokochanie siebie samego. Najgorsze dla człowieka to obejrzeć się wstecz, gdy jest już za późno, spojrzeć na swoje życie i uświadomić sobie, że - z głupoty, lenistwa czy tchórzostwa - nie poszło się drogami, którymi chciało się iść.