Prawda o życiu

 Nie zazdrościłem jej wyglądu, tylko wyobraźni.

 Zapadał już zmrok, więc dowódca pułku wręczył mi amerykańską latarkę.

 Kaleczą się i dręczą milczeniem i słowami, jakby mieli przed sobą jeszcze jedno życie.

 Niektórzy ludzie tak bardzo boją się śmierci, że nigdy nie zaczynają naprawdę żyć.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby zachować równowagę, musisz się poruszać.

 Siedemdziesiąt lat jednego człowieka, a jakby siedemset ludzkości.

 Na niektóre wspomnienia nigdy nie ma odpowiedniej chwili.

 Nie płacz, bo to już się skończyło. Uśmiechaj się, bo to się wydarzyło. Życie to nie dni, które przeminęły, ale te, które pamiętamy.

 Poznała, że samotność jest nieszczęściem w pewnych stanach duszy.

 Nie trzeba dowodów. Nikomu nie każemy nam wierzyć.