...bo plemiona skazane na sto lat samotności nie mają już drugiej szansy na ziemi.
Bo czasem siadam i czuję, że już nie mam siły, że to wszystko mnie przerasta i nie wiem co mam dalej robić.
W życiu jest tak, że czasami musisz się zderzyć ze ścianą. Musisz nabić sobie potwornego guza. I wtedy ktoś, prawdopodobnie, jebnie cię jeszcze prosto w brzuch. Wówczas sobie przypomnisz, jak fantastycznie jest mieć płuca. Jak cudowny jest każdy bezproblemowy oddech. Jak cudowny jest krzyk.
A później? Później musisz wstać, oprzytomnieć i rozwalić tę ścianę, albo ją obejść.
Wstań, więc. Ja próbuję.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby zachować równowagę, musisz się poruszać.
Nie wierzę w brak czasu. Zawsze jest czas na ten krótki błysk, na ten znak: jesteś dla mnie ważna.
Ze śmiercią można żartować, ale nie z życiem. Niech żyje!
Kto umiera, płaci swoje długi.
Nikt nie lubi zabijać, ale jest rozkaz i koniec. Nie było tu metafizycznych rozterek.
Kto przeżył tragedię, nie był jej bohaterem.
(...) w chwili słabości niektórzy wolą stać się wierzący niż silni.
