Życie według Andrzeja Sapkowskiego

 (...) legendy okazują się zawsze ważniejsze niż historia.

 Samotni są samotni bez granic.

 Tylko głupi odmawia, kiedy mądry prosi.

 Ból zdaje się być największym przeciwnikiem cnoty.

 Czasami martwi potrafią mówić.

 Ludzie są bezradni wobec losu, są ofiarami czasu. I własnych uczuć...

 Naszym ideałem nie jest wolność, tylko przetrwanie.

 Serce ściska mi się z żalu na myśl,
że tak często coś tracimy, nim zdołamy zrozumieć, jaką ma wartość.

 Trudno umrzeć jak mądry, kiedy żyć trzeba jak wszyscy głupi.

 Jeżeli sami nie nadamy rzeczom jakiegoś charakteru, utoniemy w tej nijakości.